quinta-feira, 22 de abril de 2010

oescunchador

http://oescunchador.wordpress.com/
A senhora Deolinda, que naceu em Portugal e emigrou ao Brasil com seis anos, é profesora de botánica e, ainda que no Brasil há àrvores fermosas e de muito interesse, ela tem sua saudade ligada às àrvores da sua infáncia.

Ela pediu-me que trrouxesse por aquí um carvalho e vou tentar ser seus olhos polas carvalheiras deste velho país da sua infáncia.

A Galiza é terra de carvalhos e carvalheiras. São àrvores sagradas, vencelhadas aos rituais e à religião pagã, prévia ao cristianismo.

Como as religiões se superpõem umhas às outras, como as capas dumha cebola, não é estranho, na Galiza, ver um carvalho centenário diante dumha igreja, ou dumha ermida de culto popular.

O carvalho, no noroeste da peninsula Ibérica, é a àrvore autótone por exceléncia. As carvalheiras forom os primeiros lugares de culto aos deuses pagãos, o mesmo que as fontes, erão das deusas femininas. Fontes milagreiras que aínda quedam, espalhadas pola nossa geografía física e cultural, onde a gente, o día da romaría da santa, lava a cara e as mãos e deixa os paninhos da mão estendidos na silveira, para curar as verrugas ou o mal de olho.

Dum tempo para cá, as carvalheiras foram substituindo-se por outras plantações de àrvores importados de fóra: pinheiros primeiro e logo, eucaliptos, umha verdadeira praga para a terra, que se enche de mato que mais tarde, com a calor do verão, arde arrassando todo ao seu passo.

Embaixo dos carvalhos, medra a erva viçosa, a sombra húmida baixo as suas copas, assim as landras, ao cairem, vão germolando e criando novos carvalhinhos para o futuro.

E olhade se a terra é teimuda que, na sua saudade polos seus filhos vegetais, não se rende e, a pouco que a deixem, polo meio dos eucaliptos australianos, agromam os carbalhinhos pequenos, retortos, pulando por sobreviver aos invasores. A terra tem memória da saudade, como dona Deolinda.

O carvalho do país, autotone da Galiza e norte de Portugal é o Quercus Robur, umha das quatro variedades de carvalhos européus.

9 comentários:

  1. Super interessante!
    Aprendi mais sobre esta árvore tão bonita; O Carvalho!
    Obrigada.
    bjs

    ResponderExcluir
  2. O carvalho era/é sagrado a alguns deuses...

    Tenho muita vontade de conhecer sua terra, meu bisavô era português. ^^

    ResponderExcluir
  3. Aqui tão perto e não o sabia eu. Obrigado.
    Sempre a aprender.

    ResponderExcluir
  4. Este blogger de minha amiga virtual galega, a Lola e vale a pena ser visitado, pois ela fala de diversas outras plantas e outros assuntos apaixonantes.

    ResponderExcluir
  5. A primeira vez que retornei a Portugal tive a curiosidade de procurar ver estas plantas citadas nos livros de Wicca. Descobri um belo pé de carvalho na casa de meu primo..Vi os salgueiros , as faias..foi bem emocionante...

    ResponderExcluir
  6. Os Carvalhos são árvores Místicas que chegaram a ser veneradas pelos mais ancestrais povos da Terra.

    Conta uma lenda antiga, que se uma pessoa dormir à sombra dum Carvalho e se sonhar, ficará mais novo pelo menos 10 anos...

    Acho que o melhor que podemos fazer, é praticar o Campismo debaixo dum Carvalho e dormirmos lá umas boas sonecas, dentro duma tenda, ou mesmo ao ar livre.

    Assim, ao fim dum certo tempo, estamos donde viemos antes de termos nascido.

    É capaz de ser a forma de conseguir atingir a Imortalidade!

    :-)

    ResponderExcluir